«Змена», мабыць, найлепшае слова ў беларускай мове, якое апісвае гістарычны адрэзак 1980-х — пачатку 1990-х, якое спалучае ў сабе сплаў значэнняў «перамена», «змяненне» і «працоўная змена». У аснову кнігі «Змена» ляглі фотаздымкі, зробленыя Сяргеем Брушко ў перыяд з 1988 па 1994 год: ад росквіту галос- насці ў СССР і да першых прэзідэнцкіх выбараў у Рэспубліцы Беларусь. Гэта турбулентны і няпросты час, калі год жыцця даваў пяць гадоў досведу, калі абставіны прымушалі здзяйсняць учынкі, на якія наўрад ці мы адважыліся б цяпер.
Галоўным героем прац бацькі быў звычайны чалавек у пераломны момант гісторыі. Праз яго, нібы праз правадніка, Сяргей Брушко распавядае пра цяжкасці той эпохі: набірае моц эканамічны крызіс, руйнуецца дзяржаўная сістэма, нагадваюць пра сябе наступствы аварыі на ЧАЭС. Кажуць, фотажурналістыка не можа быць аб’ектыўнай. Магчыма, і так, але, калі глядзіш на здымкі бацькі, можаш адчуць іх унутраную сілу і неабыякавасць да герояў, а гэта, напэўна, куды больш важныя рэчы, чым бесстароннасць у фатаграфіі.
Сяргей Брушко, здымаючы ў перыяд станаўлення Беларусі як незалежнай краіны, усведамляў важнасць тых падзей. Ён умеў аналізаваць тое, што адбываецца пры здымцы, і ўжо ў працэсе разумеў, што хацеў бы выказаць сваімі працамі. Напэўна, таму ён быў не самым шустрым фатографам падчас стварэння рэпартажаў, але займаў нетрывіяльныя кропкі для здымкі, што і дапамагло перадаць «по- смак» тых падзей.
Для мяне Сяргей Брушко застанецца ў першую чаргу татам. Нягледзячы на асабістае стаўленне, я ўсведамляю значнасць яго прац. Творчасць бацькі — сімбіёз мастацтва і гісторыі. Ён пакінуў партрэт краіны, што толькі з’явілася, і часам нам варта вяртацца і разглядаць яго для таго, каб зразумець, як мы змяніліся і наколькі пасталелі за гэты час.
ЗМІЦЕР БРУШКО,
фотакарэспандэнт, сын Сяргея Брушко
Написать на Viber
